Başlık kısa ve net oldu farkındayım. İçinde bulunduğum durumu tam anlamıyla anlatan bir başlık atmak istedim. Arkadaşımla birlikte, ortak bir proje gerçekleştirmeye karar vermiştik. Kendisi çok cici pareolar yapıyor. Tamamen el işçiliği ile baskılarını büyük bir özenle yapıyor.
Bir gün yazışırken, ortak bir çalışma yapmaya ne dersin fikri çıktı ortaya. Ben rengarenk plaj çantaları dikecektim ve onun renkli ve cici pareoları ile birlikte takım halinde satacaktık. Oturdum 6 tane çok cici plaj çantası diktim. Bir hevesle verdim postaya. Polonyadan İstanbula gideceklerdi. Gideceklerdi diyorum çünkü gidemediler. Yerine ulaşmadı. Üstünden 2 ay geçmesine rağmen paketten ses seda çıkmadı. Bu güne kadar gönderdiğim hiç bir pakette böyle bir aksilik yaşamamıştım.
Emeğime, arkadaşımla birlikte kursağımda kalan hevesimize çok üzüldüm. Çantaların fotoğraflarını da çekmemiştim. Aklıma geldikçe bol bol söylenip duruyorum. Eğer o sevgili gümrük memurları, onları kendilerine bir hediye olarak görüp aşırdılarsa, kullanmak nasip olmasın. Ellerinde paralansın çantalar.
Kısmet değilmiş dedik. Ama yılmadım. İzmir'e gittiğim zaman bu projeyi yeniden hayata geçireceğim.
Şimdilik eski bir Nachnuch ile Nihan'ın yapmış olduğu bir pareonun fotoğrafını paylaşmakla yetiniyorum. Seneye rengarenk Nachnuchlar ile pareolar sizlerle olacak umarım.
Annemin dün söylediği bir atasözü ile kapanış yapayım. Sanırım içeriğe cuk diye oturuyor.
Kul plan yapar, kader gülermiş.
Umarım son gülen ben olurum ;)
