Tut Elimi Gidelim - Ferit Günaydın

Bir Tutam Karınca okurları blogda kitap yorumları görmeye alışkın. Bugün biraz çizgimden uzaklaşıp, size "Tut Elimi Gidelim" adlı şiir kitabından bahsedeceğim. Bunun iki önemli nedeni var. Birincisi, kitabın yazarı Ferit Günaydın'ı tanıma şansına nail olmam. İkincisi ise uzun zaman sonra yeniden şiir okumaktan aldığım hazzı satırlara dökmek istemem diyebilirim.


Hayatınızın belirli bir dönenimde, günlük rutininiz içinde, size sihirli bir dokunuş yapan biriyle karşılaştınız mı hiç? Yaşam enerjisini size geçiren, sizi cesaretlendiren, olmuyor dediğiniz her an tatlı bir tebessümle "olur, olur" diyen. Eğer karşılaşmadıysanız, bu demek oluyor ki yolunuz Ferit Günaydın ile kesişmemiş.

Bizim yollarımız gittiğim ingilizce kursunda kesişti. Bana lanetler okuduğum ingilizceyi sevdirdi. Yönlendirmesi sayesinde çok kısa bir sürede ingilizce ile aramdaki buzları erittim. Kursa başladığım ilk akşam böyle donanımlı bir öğretmenle karşılaşacağımı ummuyordum. Zaman içinde kurs bitti ama bizim iletişimimiz kopmadı.

Ferit Günaydın'ı birkaç cümle ile anlat derseniz; anneciğine hayran, edebiyat sevdalısı, kendi işine aşık bir eğitmen, tiyatrocu, sıkı bir Sezen Aksu takipcisi, gönlü tüm evreni sevebilecek kadar büyük, kedisi Duman'ın ev arkadaşı diyebilirim.

Şimdi gelelim ilk çıkardığı şiir kitabı Tut Elimi Gidelim adlı kitaba. Şiir serisinin birinci kitabı. Ben şiirlerin biraz sindire sindire okunması taraftarıyım. Bu yüzden bir çırpıda okumadım. Aralarda es verdim devamlı. Şimdi kitaptaki şiirlerden yaptığım alıntıları sizinle paylaşma zamanı. Kitabı alıp Ferit hocama destek dememe gerek yok. Çünkü şiirlerden yaptığım alıntıları okuduktan sonra kitabı alacağınızı biliyorum.

Elbette kırılır dalların buz tutar yaprakların

Her ağaç kış için yaratılmamıştır

Ama unutma güçlüyse kökleri sevdanın

Hiçbir bahar zamanını şaşmamıştır. 

Bahar- Ferit Günaydın

Umutsuzluğun içindeki umudu ne güzel anlatır Bahar şiirinde.

Tutmasaydın ellerimi bakmasaydın gözlerime

Sermeseydin bedenini çarşaf gibi üzerime

Değmeseydi dudakların bir kor gibi yüreğime

Başkasının kollarında olmayı da bilirdim.

Bilirdim- Ferit Günaydın

Yaşanacak olanın önüne geçilmiyor
Yanlışlardan öğreniyoruz doğrulardan değil
Bir yasa var ki asırlardır değişmiyor
Sen dahil hiç kimse vazgeçilmez değil
Değil - Ferit Günaydın

Bilirdim ve Değil şiirleri biraz sitem biraz kırgınlı içerir. Yaşananların izleri ve insan üzerinde bıraktığı etkileri kelimeler ile üzerine serpiştirir. Sizi geçmişe götürür ve aslında gerçekten kimsenin vazgeçilmez olmadığını size yeniden hatırlatır.

En deli at bile dizgine gelir durulur

Ne büyük aşklar zamanla unutulur

Kan kırmızı güller defterlerde kurutulur

Giden gider kalanlar sabırla avutulur

Sensiz Kalbim- Ferit Günaydın

Tam evet kimse vazgeçilmez değildir diye düşünürken, biten ve unutulmayan aşkı anlatan Sensiz Kalbim çıkar karşınıza. İçiniz burkulur. Bir hüzün çöker derin derin.

Şiirler bırakıyorum sana

Onlar anlatır dilimin varamadıklarını

Açık ederek zaman zaman kalbinin yaralarını

Şairin Vedası- Ferit Günaydın

Şairin Vedası ile kitap biter. Aslında bu bir veda değildir. Çünkü Ferit Günaydın için bu bir başlangıç kitabıdır.


✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane #20

Kahve bahane serisini yazmak hiç bu kadar zor olmamıştı. Nereden başlayacağıma, son iki haftada yaptıklarımı hangi sırayla anlatacağıma karar vermedim. Bu yüzden kemerleri bağlayın. Hızlı bir yolculuğuna hazırlanır. Kahvenizi alın ve arkanıza yaslanın.

Bir Tutam Karınca İzmir'de. İzmir demek, güneş demek benim için. Sabah gözümün içine doğan güneş ile aramız çok iyi. Hava bana oldukça sıcak geliyor. Gün içinde evdeyim. Hava serinleyince kendimi sokağa atıyorum. Meyve yemekten normal yemekleri yemeye sıra gelmedi henüz. Çilek, dut, kiraz hepsini aynı tezgahta görebilmek ne güzel öyle.

Geçen hafta pazara gittim. Resmen yeşil renge doydum. Laf aramızda pazarda satılan o taze meyve sebze görüntüsünü özlemişim. Bir yıl boyunca enginar enginar diye sayıklıyordum. Geldiğimden bu yana enginar sofradan eksik olmuyor. Böyle güzel olmak zorunda mısın diyorum her yediğimde. Sanırım bunu duydukça daha da güzelleşiyor. Yemelere doyamadım.

İzmir biletini alır almaz kardeşimle, kız kıza bir tatil ayarlamıştım. Geçen hafta Bodrum'a gittik. Dolu dolu 4 gün geçirdik. Hayatımın en güzel tatillerimden biriydi. Kardeş candır. Eğlencenin dibine vurduk diyebilirim. Otelden çıkış yaparken artık bunu her sene tekrarlamalıyız, bu bir ritüel haline gelmeli diye birbirimize söz verdik. Araba ile gitmenin güzel yanı ise dönerken Bafa gölü kenarında verdiğimiz molaydı. Güzel anılar ve enerji depoladık. Bunlar artık bize bir sene yeter.

Tatilin özünde tembellik var değil mi? Bu bana da sirayet etti. Motifleşme etkinliği için hazırladığım motifi göndermekte biraz geciktim. Bugün postaya vereceğim. Umarım gittiği yere mutluluk götürür.

Geldiğim ilk hafta benim motifim de bana ulaştı. Pelin Pembesi o kadar güzel bir motif göndermiş ki. Görür görmez çok sevdim. battaniyemde yerini alacak. Ayrıca kendi elliyle hazırladığı kitap ayraçları da ayraç koleksiyonumda yerini aldı. Hatta tatilde okuduğum kitabım için o ayraçlardan birini kullandım. Ve bir şiir kitabı. Benim gibi kitap delisi birine hediye edilebilecek en güzel şey. Kendisine teşekkür etmiştim. Bu yazı sayesinde bir kez daha teşekkür ediyorum.

Türkiye günleri oldukça eğlenceli bir şekilde jet hızıyla geçmeye devam ediyor. Fırsat buldukça yazmaya devam edeceğim. Haftaya birkaç günlüğüne İstanbul'da olacağım. Dönünce tatile Çeşme'de devam. Deniz, kum, güneş bekle beni.

Bafa Gölü

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Yalnızlık

Hava oldukça sıcaktı. Baharın gelişiyle birlikte çimenler uzamaya başlamış, güneş tüm ışıltısını yeryüzüyle cömertçe paylaşmayı kendine bir görev edinmişti. Bruno her zamanki gibi sabahın erken saatlerinde uyanmak zorundaydı. Yatak odası küçükçüktü. Bir penceresinin olmasını, gözlerini açar açmaz güneş ışınlarından gözlerin kamaşmasını ne çok istediğini düşündü. Bu düşünceler içinde gözlerini kırpıştırırken, bugün tembellik yapmak istediği söyledi kendi kendine. Bu rahat yataktan kalkıp şimdi kim yollara düşecek düşüncesi aklında dans ederken annesinin sesini işitti. Annesi Bruno'ya gitme zamanının geldiğini hatırlatıyordu. Dünyaya geldiğinden beri dur durak bilmeden çalışıyordu Bruno. Keşke bir gün, sadece bir gün, yalnız başıma amaçsızca dolaşabilsem kırlarda diye geçirdi içinden; kapıda onun gelmesini bekleyen ailesine doğru yürürken.

Bugün de diğer günler gibi yuvalarına yemek bulma telaşı içindeydiler. Gökyüzünün eşsiz maviliğine doğru uzanan çimlerin arasında yemek bulmak zor olmasına zordu ama daha eğlenceliydi. Bruno, çimlerin içinde ilerlerken kendini amazon ormanlarında geziniyormuş gibi hissediyordu. Her adım atışında karşına ne çıkacağını bilmeden ilerlemenin verdiği heyecanı seviyordu. Bugün rotaları baharın gelişiyle yemyeşil gözüken tepeye çevirmişlerdi. Yol uzundu. Yavaş yavaş tırmandılar. Yürürken kardeşleri ile şakalaşan Bruno yolun nasıl ayaklarının altından kayıp geçtiğini anlamadı.

Düzlük alana geldiklerinde Bruno'nun gözüne o koca ağaç ilişti. Hep uzaktan görüyordu bu ağacı. Tek başına orada öylece duruyordu. Kardeşlerinden ve işinden sıkıldığı zamanlarda o koca ağaca bakıp, keşke onun yerinde olabilsem diyordu. Yürümekten yorulan aile üyeleri küçük bir mola vermeye karar verdiler. Sonuçta karıncaların da kısa bir molaya ihtiyacı vardı. Bunu fırsat bilen Bruno, bu kısa molada dinlenmek yeri ağaçla sohbet etmeye karar verdi. Çünkü onun hikayesini öğrenmeyi çok istiyordu. Acaba yalnızlık düşündüğü kadar güzel bir şey miydi? Ufak ve hızlı adımlarla heybetli ağacın yanında soluğu aldı.

Merhaba dedi usulca ve bekledi. Ağaçtan ses gelmedi. Bir iki adım daha attı. Ağacın gövdesine iyice yaklaştı ve daha gür bir sesle tekrarladı merhabasını. Ağaç tüm içtenliğiyle cevap verdi Bruno'ya. Böylelikle sohbet etmeye başladılar. Bruno, burada tek başınasın, seni her gördüğümde senin yerinde olmayı hayal ediyorum dedi. Ağaç derin bir iç çekti. İşin aslı öyle değil genç karınca, yalnızlık bir anlık veya kısa süreliğine güzel olabilir sadece dedi. Aslında bir ormanda doğmuş olmayı ve diğer ağaçlarla yan yana olmayı; tatlı bir meltemin yardımı ile dallarımı diğer ağaçların dallarına dokundurmayı; onlarla sohbet edebilmeyi ne kadar istediğimi bilemezsin. Sanırım benim görevim burada, bu tepe üstünde, gölgemde serinlemek isteyenlere ev sahipliği yapmak. Yalnızlığımı gölgemde dinlenirken sohbet eden insanların sesleriyle gideriyorum dedi. Bruno, gözlerini kocaman açmış, tüm şaşkınlığıyla ağacın söylediklerini dinlerken anesinin sesini duydu yeniden. Mola bitmişti ve gitme vakti gelmişti. Bruno ağacın yalnızlığına çok üzüldü. Bundan böyle onu fırsat buldukça ziyarete geleceğine söz vererek ağacın yanından ayrıldı.

Uzunca bir süre çalıştılar. Kış aylarında tüketebilmek adına yemek stoklarına birçok yemek eklemenin verdiği hazla evin yolunu tuttular. Bruno dönüş yolunda ağaçın ona söyledikleri düşündü. Sabah kalktığında yalnız başına olmak istediğini hatırladı ve aslında bunun hiç iyi bir fikir olmadığını anladı.

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane #19

Havalar ısındı. Gezmeler tozmalar arttı. Bunlar bloga yazı yazma sıklığını düşüren şeyler hep. Bu sabah erken vakitlerde kalkıp hemen kahvemi hazırladım ve kendimi sokağa atmadan önce (ben kendimi sokağa atıyorum. Evet!) bir kahve bahane yazısı yazayım dedim.

Türkiye'ye gitme planım vardı ama zamanı belli değildi. Bu hafta başı biletimi aldım. Normalde aylar öncesinden bilet aldığım için sallana sallana hazırlık yapardım. Şimdi gitmeme 1 haftadan az bir süre var. Ve tabiri caizse iki ayağım bir pabuca girdi. Hazır gitmişken yeni Nachnuch çantalar götüreyim diye harıl harıl dikiş dikiyorum. Gece gündüz fark etmiyor. Bu sene çantaların teması baharın uyanışı. Ham ketene; parklarda, bisiklet sürerken yol kenarlarında gördüğüm çiçeklerden ilham alarak bahar çiçekleri işliyorum. Uğraştırıcı olmasının yanı sıra böyle daha bir eğlenceli oluyor. Çantaların güzel fotoğraflarını çekmek için zaman lazım. Bakalım bu zamanı gitmeden önce yaratabilecek miyim?

Geçen hafta birer gün arayla tatildi Polonya'da. Bu tatilleri ve güzel havayı fırsat bilip, bisikletle yeni yerleri keşfe çıktık. Krakow çok yeşil bir şehir. Bu dönemde tüm şehir dandelion çiçekleri ile kaplanmış durumda. Dandelionu severim bilirsiniz. Sol omzumda dövmesi var. Ne diyordum? Evet, Krakow güzel bir şehir. Ayrıca çok güzel bisiklet yolları da var. Bisiklet sürmeyi seviyorum sevmesine de çabuk yoruluyorum bunu ne yapacağız? Gerçi yokuşta sürmek ile düz yolda sürmek arasında fark var biliyorum. Bu yanımdan pıt pıt diye geçip gidenleri görünce biraz içerlenmemem engel olmuyor.

Bundan 2 ay önce ağırlık çalışmaya başladığımı yazmışımdır. İki ayın sonunda ağırlığı bıraktım. Bıraktım demek yanlış olur aslında. Ara verdim demek daha doğru. Şimdi haftada 3 gün 7 km koşuyorum. Bu jogging olayını sevdim. Koşu bandına her çıktığımda bugün ancak 4 km koşarım diyorum. Sanırım şartlanma eşiğim o benim. Dördü geçtikten sonra al beni 42 km maratonun başlangıç çizgisine koy, hiç sorgulamadan bitiş çizgisine kadar koşarım. Kendimi motive edecek şeyler düşünüyorum koşarken. Mesela bileti aldığımdan beri yiyeceğim çiğ köfteler ve lahmacunlar aşkına koşuyorum. Ve koşarken bloga yazmak için türlü türlü fikirler geliyor aklıma. İlginç değil mi? İlhanım nerede geleceği belli olmuyor.

Gitmeden önce bir yazı yazmaya daha fırsatım olur mu bilmedim. Önümüzdeki bir ay içinde İzmir günleri hakkında bol bol yazacağım aşikar. Yazı yazabilmek için kaplumbağa misali bilgisayarımı yükleniyorum her seferinde.

Şimdilik bende bu kadar. Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye kadar şen kalın.
Sevgiler.

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku