Kahve Bahane #Yılın Z Raporu

Yaşam biraz Teoman’ın şarkı sözündeki gibi; zaman bir türlü geçmezken, yıllar hayatlar geçiyor. Bir yıl kapanışı daha yapmaya hazırlanıyoruz. Adettendir ben de her sene yaptığım gibi bu senenin Z raporunu yazmaya geldim. Hazırsan başlıyoruz. 

Yılın başında aldığım kesin bir kararla Lehçe öğrenmeye başladım. Hemen geyiğini yapmayalım lütfen. Aman aman on senedir ordasın ve nasıl öğrenmedin diye. Buraya taşındığımızda önceliğim Lehçe öğrenmek değildi. İngilizce öğrendim ve bu sayede iş buldum. Her şeyin bir öncelik sırası var hayatımda. Lehçeye de ancak sıra geldi diyelim. 

Bahar ayında annemle yine en sevdiğim yere tatile gittim. Anneciğimle İtalya sokaklarını arşınlamayı pek seviyorum. Gideceğimiz şehirleri belirliyoruz sonrası hep spontane. 

Bu sene Krakow’a bahar ve yaz uğramadığı için çok az bisiklet sürebildim. Bunun için bir miktar üzgünüm. Oysa ki uzun uzadıya pedallamayı çok severim. 

Hep yaptığım gibi bu sene de sporumu hiç aksatmadım. Kardiyoyu oldukça azaltıp, ağırlık antrenmanlarına yoğunluk verdim. 

Yıl ortasına doğru çok ciddi olmasa da canımı sıkacak birkaç sağlık sorunuyla uğraştım. Nur potu gibi bir kolesterolüm olduğunu öğrendim. Ve açıkçası buna canım çok sıkıldı. Genetik olarak bazı şeylerin önünü alamamak kötü.

Yazın son döneminde ani bir kararla İstanbul’daki evimi sattım. Bu bahane ile kısa bir İstanbul ziyareti gerçekleştirdik. Evrak işlerini hallettim ve arkadaşlarımla özlem giderdim. Açıkçası bu kısa es bana çok iyi geldi. 

İstanbul dönüşü iş arkadaşım istifa etti. Takımdan bir kişi eksilince biraz sıkıntılı ve yoğun zamanlar geçirdim.

İş yoğunluğunun üstüne iş sonrası Lehçe çalışmak için ayırdığım zaman da eklenince kitap okuma hedefimin bayağı altında kaldım. 

Hareketli geçen aylar sonunda arabamıza atlayıp rotayı Hırvatistan kıyıları olarak belirledik. İki buçuk haftalık bir tatil yaptık. Ruhuma ve bedenime çok iyi geldi. 

Tatil dönüşü az biraz depresyona girmiş olsam da rutine hızlıca alıştım. Artık Krakow’da soğuklar kendini iyice hissettirmeye başladı. Kasım ayında bir haftalığına İzmir’e gittim. Hazır gitmişken istediğim göbek piercing işini de aradan çıkardım. Yapmak istediklerim listesinden bir satır daha eksilmiş oldu. 

Fakat İzmir’deki bahar havasını bırakıp, Krakow’un dondurucu soğuğu ile karşılaşınca toparlanmam uzun sürdü. İlk bir hafta dışarıya adım atamadım. Üstümdeki şoku ikinci haftanın sonunda atlattım. Yine sabah yürüyüşlerime başladım. 

2025 benim için dolu dolu geçti. İçimdeki çocuk büyümedi lakin ben olgunlaştım. Yıl biterken kendime yüklenmeyi bırakmaya karar verdim. Zira kendime karşı her zaman çok acımasızım. Kendimi hunharca eleştiriyorum. Bir şeyleri dört dörtlük yapmaya çalışmak beni yoruyor.

Artık aynamın kenarında “ Şu an için elimden gelen bu ve bu yeterli” yazan bir not iliştirdim. Güne başlarken artık kendime bunu hatırlatmış olacağım. 

Sevgili okur, eğer buraya kadar okuduysan teşekkürü bir borç bilirim. Yeni yıl sana istediğin tüm güzellikleri getirsin. Keyifli bir yıl geçirmeni temenni ederim. 

Kendime ise içsel savaşlarımın azaldığı bir yeni yıl diliyorum. 

Sevgiler 

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane #Biri Kış Nerede Mi Dedi!

Sizin oraları bilmem lakin Krakow’a resmen kış geldi diyebilirim. Artık hava durumu tahminlerinde çift haneli sayları göreceğimiz günler pek uzak. Bugün sabah kar yağışıyla güne merhaba dedik. Nedense bu sene; bu kış hayatta kalamayacakmışım gibi hissediyorum. Canım evden dışarı adımımı atmak dahi istemiyor.

Bakmayın böyle serzenişte bulunduğuma mental olarak kendimi hazır hissettiğimde sabah yürüyüşlerime geri dönerim. 

Sanırım böyle hissetmemin bir nedeni de İzmir’den yeni dönmüş olmak. Orada tişörtle gezerken bir anda sıfır derecelere maruz kalan bünye şaşkın ve üzgün. 

Şaşkın olan bir diğer şey de göbeğim. Hazır İzmir’e gitmişken uzun zamandır sahip olmak istediğim göbek piercingini yaptırım. Şu an süreç sıkıntısız ilerliyor. İnternette pek kötü senaryolar okudum. İyileşme süreci sıkıntılı oluyor deniyordu. Umarım öyle şeyler yaşamam. Şimdilik beni tek zorlayan şey düşük bel giymek. 

Bir ara ne modaydı şu düşük bel. Sonra yüksek beller çıktı. Şimdi de yüksek bel giymeye alışmışım. Düşük bel giymek bi garip geliyor. Biz de her şeye pıt diye alışmaya meyilliyiz maşallah. 

Bir maşallah da kendime alayım. Çünkü istikrarlı bir şekilde ilerlediğim Lehçe dilinde bayağı yol katetmişim. Yeni bir kurs ile görüşüyorum. Ve oradaki seviye tespit sınavında beklediğimden daha iyi bir sonuç aldım. Lakin, biliyorum ki sınav için daha kat etmem gereken yol uzun ve çetrefilli. Açıkçası Aralık ayında kendimi biraz dinlendirmek istiyorum. Ocak ayında yeniden maratona başlarım. 

Bu kısa arada, İzmir’den aldığım kitaplarımı okurum. Seneler sonra ilk defa yıllık kitap okuma hedefimin altında kaldım. Hayatıma Lehçeyi dahil ettikçe Türkçe okumalardan uzaklaştım. 

Beynim ise çorbaya dönmüş durumda. Gün içinde çalışma dilim İngilizce, süreli İngilizce mail oku, mail yaz, milletle konuş. Akşam özel derste Lehçe konuş. Gün sonunda beynimin içinde üç dil halay çekiyor. Ve bazen Türkçe bir şeyler anlatırken akıcı olamıyorum. 

İnsan kınadığını yaşamadan gitmezmiş bu dünyadan. Umarım benim de sonum yarım yamalak Türkçe konuşan Almanlar gibi olmaz. Tam bu sebepten ötürü fırsat  bulduğum her zamanda Türkçe kitap okumaya sürdürüyorum. 

İki satır yazarım diye oturdum ekran başına lakin laf lafı açtı, kahve bahane için uzun bir yazı oldu. Sırf bu yüzden şimdi yazmayı sonlandırıyorum.

O zaman ne diyoruz; 

Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye dek; 

Şen ve esen kalın. 

Kendinize renki bir çift çorap almayı ihmal etmeyin. Hem kış ayında ayaklarınız sıcacık olur hem de hayatınıza biraz renk katmış olursunuz. Fena mı olur! 

Sevgiler. 

 

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane # Bu Hayatın Pause Tuşu Nerede

Uzun bir aradan sonra yeniden hoş geldin sevgili okur. Bir şeye ara verdiğinde yeniden başlamak zor derler. Sanırım bu sigara dışında her şey için geçerli bir tespit. Zira sigarayı bırakanların çok kolay bir şekilde başladıklarına şahit olmuşluğum var. 

Yazı yazmaya ara verince de yeniden yazmaya başlamak zor. En azından benim için öyle. Eskiden peş peşe dizdiğim kelimelerin hepsi kaybolmuş gibi. Yazarken bir tıkanma yaşıyorum. 

 

Ara ara bunu hemen yazmalıyım dediğim konuları not almıyorum ve aklımdan çıkıp gidiyorlar. Gerçi bu aralar kafam o kadar meşgul bir hal almış durumdaki. Lehçe tüm ayarlarımı bozdu. Kendime koyduğum süre yaklaştıkça strese girdiğimi fark ettim. Çoğu zaman kendimi Lehçe sınavına girerken hayal ediyorum.

Biraz uzun bir girişten sonra her zamanki gibi kısa kısa birbiriyle alakasız konular hakkında yazmaya başlayabilirim. Zira kahve bahanenin olayı bu. 

Hayatımın hiçbir döneminde kilo problemin olmadı. En kilolu olduğum dönem doğduğum dönemdi sanırım. Bir topaç gibi dünyaya gelmişim. Sonrasında hastalıklar peşimi bırakmamış. Çocukluğum ve gençliğimde hep zayıftım. İtiraf etmeliyim bir ara daha fazla kilo verip baklavalarımı saymak istedim. Fakat kilo öyle bir şey ki, istediğiniz yerdeki yağları yakıp diğerleri tutamıyorsunuz. Birkaç kilo verdim vermesine de yüzüm çöktü. Yok dedim bu iş böyle olmaz. Şimdi kontrollü bir şekilde ilerleyip kilo alıyorum. Kas kütlemi bayağı arttırdım. Bu da kendimi daha kuvvetli hissetmemi sağlıyor. Bu hissi seviyorum. 

Sevdiğim şeylerden biri de seyahat etmek sanırım. Yeni yıla girmeden bir Türkiye tatili ayarladım. Böyle söylemek de bir garip aslında. Çünkü tatilden öte aile ziyareti demek daha doğru. Şimdi her sabah yiyeceğim taze gevreklerin hayali kuruyorum. 

Eskiden çok hayalperestim. Lakin gerçekçi hayaller kurarım. Ulaşılabilir olması benim için önemli. Boşa kürek çekmeyi sevmiyorum. Yaş aldıkça daha az hayal kurmaya başladığımı fark ettim. Nedenini de bilmiyorum. 

Her şeyi de bilmek zorunda değilim ki. Bu kendimde sevmediğim ve değiştirmek istediğim bir özellik. Bir işe kalkıştığım zaman en iyi, en güzel, kusursuz şekilde yapmaya zorluyorum, bu da beni ekstra yoruyor. Sanıyorum ki biraz yavaşlamayı, kendime çok yüklenmemeyi öğrenme vaktim geldi de geçiyor…

Ordan buradan yazarım dedim lakin evdeki hesap çarşıya uymadı. Biraz iç dökercesine bir yazı oldu. Olsun bu sefer de böyle olsun Yasemin dedim. 

Şimdi şu üç günü bitirip, ailemle kucaklaşacağım günün hayalini kurup mutlu olma zamanı. 

O zaman ne diyoruz; 

Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye dek şen ve esen kalın. Arada bir de hayatın pause tuşuna basmayı unutmayın.

Sevgiler.   

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Rovinj Bu Kadar Sevimli Bir Şehir Olamazsın

Trieste hezimetinden sonra bir sonraki durağımız olan Pula'ya doğru yola çıktığımızda yol üstünde böyle sevimli bir şehirle karşılaşacağımı hiç tahmin etmezdim. Rovinj sokalarında gezmekten inanılmaz keyif aldım. Sokaklarında gezinirken; Trieste yerine iki günümü Rovinj'de geçirseydim diye düşündüm.

Planlı bir gezi olmadığı için sokaklar beni nereye götürürse oraya gittim diyebilirim. Sadece yolda giderken birkaç blog okudum ve o sayede denize inen saklı bir merdiven buldum. O merdiveni görmek güzeldi. İşte tam da bu yüzden blog okumaktan hiç vazgeçmem. Böyle minik detaylar genellikte bloglarda yazıyor. 

Dediğim gibi plansız bir gezi olduğu için, bir kahve ve yemek molasından sonra Pula’ya doğru yola çıktık. 

Rovinj bana 17 sene önce gittiğim Dubrovik şehrini anımsattı. Açıkçası tadı damağımda kaldı. Eğer yolum tekrar Rovinj düşerse bir iki gün kalıp şehrin keyfini çıkarmak istiyorum. Hatta şehrin çok yakınında yer alan bir ada oteli var. Orada bile kalınabilir. 

Bu kısa gezime dair birkaç fotoğrafı da buraya iliştireyim ve bir sonraki blog yazımı yazmaya başlayayım. 

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Trieste Kendini Kandırma Sen Bir İtalya Şehri Değilsin

Sayısız kez İtalya hayranlığımı dile getirdiğim yazılarla dolu blogumda bir gün gelecek, böyle bir başlık atıp, hiç keyif almadığım bir İtalya şehrinden bahsedeceğim aklıma  gelmezdi.

Bu sene tatilimizi Adriyatik kıyılarında geçirmeye karar verdiğimizde ilk durağımızı Trieste diye belirledik. Trieste İtalya ruhundan nasibini alanmış bir şehir. Dağlar denize paralel olduğu için çok küçük bir kıyı şeridine yerleşmişler. Hal böyle olunca da kaldığım süre boyunca aralıklı yağan şiddetli yağmuru, sürekli esintili olan havası ile hafızamda pek güzel bir yer edinmedi maalesef. Ayrıca şehirde her şeyin fiyatı çok uçuktu. Yani bir kahveye 4 Euro verilmez. 5 ay önce Floransa’nın göbeğinde 2 Euro verdiğim kahvenin aynısından bahsediyorum. Mesela İtalya’dayım şöyle güzel bir pizza yiyeyim diyeceğiniz mekan neredeyse yoktu. Hırvatistan kültürüne daha yakın bir mutfağı vardı. Tabii tam bu noktada yiğidi öldürüp hakkını yememek gerek. Sanırım son zamanlarda yediğim en güzel kahvaltıyı hazırlayan mekan da Trieste’deydi. 

Bunların dışında beni şaşkına çeviren bir başka olay; plajının haremlik selamlık olmasıydı. Kadınların ve erkeklerin giriş yerini ayırmışlar. Yani ailece denize gireyim diye gidersen, giremiyorsun. Bu bilgiyi edinince denize de gitmedim. 

Gittiğim şehirlerde sabah yürüyüşleri yapmayı, yakında bir parka varsa keşfetmeyi severim. Lakin Trieste’de ne uzun uzadıya yürüyecek bir sahil şeridi ne de içinde gezebileceğim bir park vardı.

Şehrin ana geçim kaynağı sanırım her gün limanına yanaşan dev Cruiser gemileri. Hiç böyle devasa gemiler görmemiştim. Hatta birinin limandan ayrılışına denk geldim. Benim için enteresan bir deneyimdi. 

    

Açıkçası şehri hakkında daha fazla yazacak bir şey aklıma gelmiyor. Aslında en son söyleyeceğimi başlıkta söyledim. Ve söylediğimin sonuna kadar arkasındayım. Az biraz tarihi eserlerin olsa da, yağmur sonrasında gökyüzünü gökkuşağı süslese de ; Trieste, kendini kandırma sen bir İtalya şehri değilsin.

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane #Sanal Klavye

Dışarıda bahar yağmuru var. Televizyonda sadece ses olsun diye açtığım bir polisiye film. Sanal klavye kullanarak kahve bahaneyi yazmaya çalışıyorum.

Nisan ayını dolu dolu yaşadım diyebilirim. Annem Krakow'a geldi. Buradan beraber İtalya'ya gittik. İki sene önce Roma'ya gitmiştik. Bu sefer rotamızı Bologna, Floransa ve Siena olarak belirledim. Böylelikle gezimize tren yolculukları da eklemiş olduk. Bol bol yürüdük, yorulduk ve çok eğlendik. 

Bir İtalya hayranı olarak yine gezdiğim yerlerden alabileceğim en büyük keyfi aldım. Floransa ve Bologna'yı sanırım 10 sene önce ziyaret etmiştim. Bologna bildiğim gibiydi. Lakin aynı şeyi Floransa için söyleyemeyeceğim. Maalesef ki Floransa'da mültecilerin işgalinden nasibini almış. Tüm hizmet sektörünü ele geçirmişler. Sokaklarda italyan görmek neredeyse imkansız. O güzelim şehrin keyfini çoğunlukla Pakistanlılar çıkarıyor. 

Siena'yı ilk defa gördüm. Bana Sibenik'i anımsattı. Siena keşfetmesi güzel ama bir o kadar da zor bir şehir. Zira yokuşları bol. İyi bir kondisyon ve rahat ayakkabı şart. 

Harika anılar biriktirdikten sonra rutine geri döndüm. Ve uzun bir süredir başlayacağım dediğim Lehçe kursuna başladım. Daha önce de söylediğim gibi bu son denemem. Kendime bir sene veriyorum. Bir sene sonunda sınava hazır olacak duruma gelebilirsem sınava gireceğim. Bu kez kendimi sıkmadan, isyan etmeden, kendimi sürece bırakacağım. Ödev yapma ve çalışma konforumu arttırmak için tablet aldım. Kalem kullanımı harika bir özellik. Laf aramızda bu da çalışma motivasyonumu tetikledi. 

Bu kahve bahane yazısını da tabletimle yazdım. Sanal klavye ile yazmak beni bi tık zorladı. Lakin yakın zamanda alışırım ve blog yazılarımı tabletimden yazarım diye düşünüyorum. 

Bir ayın özetini içeren kahve bahane yazımın sonuna geldim. Bu alışıla gelmiş yazılarımdan biraz daha farklı oldu. O zaman ne diyelim.

Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye dek şen ve esen kalın. Motivasyonunuzu yüksek tutmak için kendinize güzellikler yapmayı da ihmal etmeyin. 

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane #Mart

Yeni bir kahve bahane yazmak için kolları sıvadığımda ilk yaptığım şey, en son yazdığım kahve bahane yazısına bir göz atmak oluyor. Böylelikte tekrara düşmemiş yazılar yazma ihtimalim artıyor. Elbette ki bazı zamanlar yazılarım tekrara düşüyor. En nihayetinde stabil bir hayatım var. Netflix dizisi değil ki hayatım. Her günüm aksiyon dolu geçmiyor. 

Yaklaşık bir aylık zaman dilimine bir dağ evi tatili, iki koşu yarışması sığdırmışım bu sefer. Polonya'da yapmayı sevdiğimiz aktivitelerden biri dağ evi kiralamak; evin çevresinde bulunan yürüş parkurlarında gezmek. Bunu yıl içinde birkaç defa tekrarlıyoruz. Mart ayının başında da böyle mini bir tatil yaptım. Her şey çok güzeldi lakin döndükten sonra hasta oldum. 

Kadınlar gününe özel Krakow'da bir kadınlar koşusu düzenlendi. Ben de o koşuda yerimi aldım. Mart ayında olmamıza rağmen hava harikaydı. Sanırım en son 2021 yılında yarı maraton koşmuştum. Ondan sonra herhangi bir yarışa katılmadım. Son yıllarda da aslında koşudan biraz uzaklaşıp daha çok ağırlık antrenmanlarına yoğunlaşmıştım. Uzun bir aradan sonra bir koşu organizasyonda yer almaktan büyük bir keyif aldım. O kadar çok keyif aldım ki bir sonraki hafta da daha önce deneyimlemediğim bir koşu yarışmasındaydım. 

İlk kros koşumdu ve hava çivi gibiydi. Polonya'nın soğuğunu bilen bilir. Bir gün öncesinde yağan yağmur yüzünden toprak zeminin yumuşaması da parkuru ekstra zorlaştırdı. Bir de şans bu ya bu koşu öncesi ciddi derecece hastaydım ve her şeye rağmen koşmayı seçtim. Koşu bitti, eve geldim ve organizasyonun sayfasında, koşarken çekilmiş bir fotoğrafımı gördüm. O fotoğrafı görünce iyi ki koşmuşum, aferin canım kendim dedim. 

Hani bazı zamanlar olur; insan bir ikilemde kalır ya; şirketin bir eğlencesi vardı. Öncesinde gidip gitmeme konusunda arada kaldım. Dil bariyeri yüzünden sosyal ortamlara girdiğimde bir çekingenlik yaşıyorum. Gerçi haklarını yememem lazım. Takım arkadaşlarım benim rahat hissetmem için ingilizce konuşuyorlar, eğer ortamda lehçe bir şeyler söyleniyorsa hemen ingilizceye çeviriyorlar. Aslında ortamdaki konuyu anlıyorum lakin konuşmak apayrı bir konu. Gittiğim eğlenceden oldukça keyif almış bir şekilde eve döndüm ve iyi ki gitmişim dedim. 

Şimdi yazarken fark ettim. Mart ayında ne çok şey yapmışım. Tam bitti derken aklıma klasik müzik konserine gittiğim geldi. Klasik müzik dinlemeyi çok severim. Kitap okurken, yazı yazarken arka fonda çalması odağımı artırıyor. Hal böyle olunca canlı bir şekilde sergilenen performanslardan aldığım hazzı gelin siz düşünün. Resmen büyüleniyorum ve ruhumun dinlendiğini hissediyorum. 

Yaşamın her geçen gün zorlaştığı bu dönemlerde, ruhun huzur bulabileceği şeylere yönelmek mental sağlık için gerekli. Gündem herkesi oldukça yıpratıyor farkındayım. Hep bir belirsizlik var. Neyse...

Bu kahve bahane yazısı da böyle son bulsun. Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye dek şen ve esen kalın.

Her zaman dediğimiz gibi her şey çok güzel olacak diyelim de olsun artık. 

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane #Dondurucu Soğuklar

Sevgili okur, başlığı çok düşünmeden seçilen, bir kahve bahane yazısını okumaya hoş geldin. Kış aylarında olunca soğuklar da kaçınılmaz oluyor. Zaten Polonya'nın soğuğu meşhurdur. Kış aylarında nereyse tüm su birikintileri donar. Neyse ki ortaya karışık bir yazı yazmaya ve az biraz da olsa içini ısıtmaya niyetliyim. 

Ben iflah olmaz şekilde tek rakamlara takıntılıyım. Eğer seçme şansım varsa her zaman tek rakamları seçerim. Telefon numaram; uçak, tren, otobüs yolculuklarımdaki koltuk seçimlerim ve hatta tabağımdaki zeytin çekirdekleri bile hep tek rakam olur. Kendimi bildim bileli bu hep böyledir. Bu yüzden 2025 yılından da extra umutluyum. 

Ocak ayında, herkesin muzdarip olduğu salgından ben de nasibimi aldım. Hastalıklar beni bedensel olarak yormanın yanı sıra mental olarak daha çok yoruyor. O dönemde hareketsiz kalmak, tüm gün başını yastığa koymak, benim için katlanılması oldukça zor bir süreci beraberinde getiriyor. 

Süreçten konu açılmışken, Lehçe için artık son kez kolları sıvamaya karar verdim. Bu sefer ya olacak ya da artık geri dönüşü olmayan bir şekilde yollarımızı ayıracağız. Bildiklerimi biraz pekiştirmek adına, her gün düzenli olarak Duolingo'da oldukça uzun vakit geçiriyorum. Instagram ve twitter gibi yerlerde (henüz Tiktok batağına düşmedim ve düşmeye de hiç niyetim yok) geçirilen boş zamanlara kıyasla oldukça faydalı. Planım çok yakın gelecekte artık özel ders almak. Öğrenme serüvenimi bol bol anlatırım. 

Serüven demişken, gelin size en sonunda tamamlanan implant sürecimi anlatayım. Çocukluğumdan beri dişlerimden yana şansım hiç gülmedi. Kanal tedavileri, dolgular derken geçen sene artık dolgu ile kurtarılamayacak bir dişimle vedalaştım ve akabinde implant için işlemlere başladım. Polonya'da oldukça masraflı bir tedavi olduğu için İzmir gidip geldim yaptırdım. Hem dişimi daha ucuza getirmiş oldum hem de ailemi ziyaret etmiş oldum. İşte biz buna bir taşla iki kuş diyoruz. 

Hatta bu gidişimde, taş üçüncü kuşa da isabet etti. Uzun zamandır istediğim tragus piercing işini de araya sıkıştırdım ve bunca zamandır tırstığımdan dolayı yaptırmadığım için kendime kızdım. Altı ay önce bir hevesle helix piercing sahibi olmuştum. İyileşme süreci biraz sancılıydı. Yaklaşık bir ay kadar üstüne yatamadım. Ama bu canım tragus öyle mi! Değil. Hiçbir ağrı sızı yaşamadım. Şimdi tam olarak iyileşmesini bekliyorum. Tragus piercingim için kulak içi kulaklığımdan bir süre süre ayrı kalacağım, ne diyelim gülü seven dikenine katlanır. 

Tam yazımı sonlandırmak üzereyken gül diken ikilisi bana İzmir-Konak maceramı hatırlattı. Sanırım en son dokuz sene önce Konak'a gitmiştim. Bu sefer ki İzmir ziyaretimde, hem gemiye binmek için bir bahane olsun, hem de türk kahvemi Kızlar Ağasın'da içmek için pazar günümü Konak'a gitmeye ayırdım. Gittim fakat kapı duvardı. Kızlar Ağası Hanı'nın pazar günleri kapalı olduğunu bilmiyordum. Hazır oraya kadar gitmişken saat kulesi ile birkaç kare fotoğraf çektim ve ben buraya bi dokuz sene daha gelmesem olur dedim, canım Karşıyaka'ya geri döndüm. Hayaller türk kahvesi iken anneciği mebir latte, kendime de bir americano ısmarladım. İşte bu da böyle bir anımdır. 

Bu akşamlık benden bu kadar. Anılar biriktirmeye ve onları unutmamak için bloga yazmaya devam edeceğim. Eğer bu yazı size ulaşıyorsa ve siz de anılarımı okumaktan zevk alıyorsanız ne mutlu bana. Şimdi vakit klasikleşmiş kapanış cümlemiz ile yazı sonlandırma vaktidir.

Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye dek şen ve esen kalın. Kendiniz için güzel anılar biriktirmeyi de ihmal etmeyin. 

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku

Kahve Bahane #Yıl Sonu

Ben de isterdim yılın son kahve bahane yazısını, mis gibi kokan bir kahve eşliğinde yazmayı. Fakat bazen, hatta çoğu zaman işler planlandığı gibi gitmiyor. Bundan mütevellit masamda ıhlamur, midemde ilaçlar, tüm vücudumda iki gündür yüksek ateşin vermiş olduğu halsizlik ile yazıyorum bu satırları. Kahve içmeyeli de üç gün olacak. 

Yılın bu zamanını iple çekiyordum aslında. Aylardır gelmesini beklediğim kardeşim gelecek ve ben onunla yapılacaklar listeme bir bir tik atacaktım. Gelin görün ki öyle olmadı. Kardeşimle 5 gün geçirdim. Listede yapılacaklar da yarım kaldı. Şimdi umudum en azından yılbaşına kadar toparlayabilmek. Ve yılbaşına sağlıklı girebilmek.

Az biraz enerjim varken hızlıca bir 2024 analizi yapalım. Adettendir. Her sene bunu yaparım. 

2024 yılında bol bol bisiklet sürdüm. Krakow'da bu sene hava oldukça iyiydi. Ben de bunu değerlendirdim. Halen çok soğuklarda bisiklet sürmeye alışamadım. Belki ilerleyen senelerde ona da alışırım. 

2024 yılında 6 senedir görmediğim arkadaşlarımla buluşmak için İstanbul'a gittim. Öyle güzeldi ki tadı damağımda kaldı. Artık Krakow'dan İstanbul'a direkt uçuş başladı. Bundan böyle daha sık gitmeyi ve hasret gidermeyi düşünüyorum. 

2024 yılında bol bol spor yaptım. Kas kütlemi bayağı arttırdım. Bu, bisiklet sürüş performansımı da olumlu yönde etkiledi. 

2024 yılının başlarında lehçe öğrenmeye başladım ve yine yarım bıraktım. Hep aynı şeyi yapıyorum. Bir yere kadar gelip bırakıyor ve ara verince yine geriliyorum. Resmen bir kısır döngüdeyim.

2024 yılında 53 kitap okudum. Bu sene hedefim çok düşüktü. Lehçe çalıştığım süre boyunca hiç kitap okumaya zaman ayıramadım diyebilirim. 53 kitabın çoğunu yıl ortasından sonra okudum. 

2024 yılında bir farklılık yapıp kendi başıma bir tatile çıktım. Kendime bir tatil arkadaşı da buldum. Pek de sevdim. 2025 yılında da yeni tatil planları yapacağım gibi gözüküyor.

2024 yılında iş yerinde artık kendimi oldukça iyi hissediyorum. İngilizler bana ben de onlara alıştım. Artık ingilizce ile aramdaki buzları da erittim. 2023 yılı çok sancılıydı. Artık o dönemi tamamen atlattım. Kendi düzenimi kurdum.

2024 yılında hep istediğim helix piercing işini de araya sıkıştırdım. Hep çok acıyacak düşüncesiyle erteliyordum. Şimdi keşke daha önce yaptırsaymışım diyorum. Sırada tragus olabilir. Emin değilim. Kulak içi kulaklık kullandığım için kullanımı nasıl olur bilmiyorum.

Böyle hızlı bir özetle bakınca 2024 yılı fena geçmemiş diyebilirim. Aslında gelecek yıldan beklentimi ne kadar az tutarsam o kadar çok keyif aldığımı gözlemledim. 2025 yılından beklentin ne derseniz, önce sağlık ve huzur derim. Gerisi elbet bir şekilde halledilir. 

2025 yılından bir beklentiniz varsa, umarım bir an önce gerçekleşir. Sevdiklerinizle ve sizi sevenlerle geçireceğiniz güzel bir yıl dilerim. 

2024 yılının son kahve bahane yazısı da böylelikle biter. Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye dek şen ve esen kalın. 

Kendinize özen göstermeyi ihmal etmeyin. Öncelik her zaman sizsiniz. Bunu unutmayın. 

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş:

Devamını oku