29 Ekim 2020

Kahve Bahane #Elma


Haftanın bitmesine bir günden az kaldı. Bazı haftaların nasıl geçtiğini anlamıyorum, havanın güzel oluşunun zamanı hızlandırmaya bir etkisi var sanırım. Sabah kahvesini içtim. Az sonra yazının ortalarına doğru bir kahve daha hazırlarım kendime. Şöyle hafif olanından. Sabahları sert kahve içiyorum. Öğlenden sonraki kahvelerim daha hafif. Şimdilerde favorim nespressonun vanilya aromalı kahvesi. Neden nespresso? Çünkü evi ofise çevirdiğimizde bir kahve makinesi almanın zamanı geldi dedim ve nespressodan bir kahve makinesi aldım. Bu güne kadar da beni hiç pişman etmedi. Her seferinde evi mis gibi kahve kokutması da cabası. 

Bu hafta hava güzel olduğu için - aslında 6,7 derece - sabahları erkenden yürüyüşe çıktım. Saatleri bir saat geri aldık almasına da ben henüz alışamadım. Saat altı olunca uyanıyorum. Bir iki saat sabah işlerini toparlayıp, mesaiye başlamadan önce soluğu parklarda alıyorum. Öyle güzel ki. Geçen gün sincapları takip etmekten ve ağaç altlarında mantar aramaktan yürüyüşümü tamamlayamadım. Sincaplar kaçtığı fotoğrafı yok ama mantarlar öyle mi?


Sonbahar bu şehire çok yakışıyor. Rengarenk yapraklar yavaş yavaş dökülüyor. Sarının her tonu etrafa hakim. Sislerin arasından sabah güneşi doğuyor. Gel de sevme. Bazen yürüyüşümü birkaç fotoğraf karesi için bölüyorum. Böylelikle bloga koyulacak fotoğraflar birer birer artıyor telefonumda. İşte onlardan birkaçını da buraya bırakıyorum.




Sosyal hayatın sekteye uğradığı bu dönemde iki yol vardı önümde. Ya kendimi mutfağa adayıp, bir ay parçası olacaktım ya da sporla kafayı bozacaktım. Ben ikincisi seçtim. Bu aslında bir nevi kendimi oyalama yöntemim. Her gün pasta börek yapmak yerine egzersiz yapıyorum. En son bana ağırlık lazım dedim ve sipariş verdim. Evin bir köşesinde mikro bir spor salonu oluşmaya başlıyor. 

Beden sağlığı önemli tabii ama ilk önce ruh sağlığı. O bozuldu mu toparlaması zor. Yoksa kilo alıp vermek mesele değil. Geçen haftaydı sanırım bir iki gece kaygı bozukluğu nam-ı diğer anksiyete yaşadım. Aman pek bir sevimsizdi. Neyse ki uzun sürmedi. Şimdi saat on otuz dedin mi göz kapalarım ağırlaşıyor, birkaç sayfa kitap okumak niyetiyle yatağıma uzanıyorum ve bir sayfa bile okumadan uykuya dalıyorum. 

Kitap okumalarımı aksatmadım tabii. Gece yatarken değil de genelde sabah ve mesaiden sonra okuyorum. Bu aralar pek keyifli kitaplar okuyorum. Kahve ile ilgili bir kitap var. İçinden notlar çıkardığım. Kitap bitsin öğrendiklerimi ve hoşuma giden kısımlarını derleyip bir yazı yazacağım. 

Kitap yurdundan sipariş ettiğim kitaplar henüz gelmedi. Gelse de şöyle sayfaları çevire çevire kitap okusam yeniden. Şimdi tembellikten kitapları kindle da atmıyorum. Bilgisayardan okuyorum. Bilgisayar göz bozar, evet evet biliyorum lakin günün sekiz saatini bilgisayarda çalışarak geçiren biri için fazladan iki saatin lafı olmaz. 

İki saat dedim de aklıma bu hafta her akşam neredeyse iki saat oyun oynadığım gerçeği geldi. Diablo tarzı bir oyuna başladık. Şimdilik akşamları dizi izlemek yerine bizi oyalıyor. İzlenecek güzel dizi de bulamadık açıkcası. Biz de böyle elma misali, yuvarlanıp gidiyoruz. Bu nasıl bir benzetme demeyin. Polonya elması ile meşhur ve şu sıralar marketlerin sebze meyve reyonları elmalar ile dolup taşıyor. Elma sudan ucuz. Ne zaman o reyona gitsem sürüden ayrılan ve bağımsızlığı ilan edip yerde yuvarlanan bir elmaya denk geliyorum. 

Şimdi kendime bir kahve yapma zamanı. Bu da yazının sonlarına geldiğimin göstergesi. Ben kahvemi yudumlarken, yazı için bir görsel bulma çabasında olacağım. Sonrasında da yazı sizlerle buluşacak. Damakta kalan güzel kahve aromasıyla klasikleşen kapanışı yapma vakti.

Bir sonraki kahve bahane yazısında görüşünceye kadar şen ve esen kalın. 
Hazır tam da mevsimiyken elma yemeyi ihmal etmeyin. 
Sevgiler.




✄----------------------------------------------------------------------
Paylaş:

9 yorum :

  1. Mantar ne kadar büyük öyle, sanırım zehirlidir.
    6 -7 derece bayağı soğumuş. Buralar iyi gidiyor.
    Kitaplarını keyifle okumanı dilerim.

    YanıtlaSil
  2. kahve kokusu buraya geldi sanki. Sonbahar resimleri çok güzel insan içinde olmak istiyor. kilo falan değil de şu coronadan dolayı sanırım herkeste oluyor bu anksiyete durumları. Hülya

    YanıtlaSil
  3. Merhaba Yasemin,
    Avrupanın güzel parklarında sonbaharı yaşamak ne büyük ayrıcalık. Biz bunu ancak saatler süren araba yolculuklarından sonra elde ediyoruz ne yazık ki. sayende o güzel yerleri görüüyoruz
    çok keyif alıyorum ben böyle görsellere bakmaktan.
    Anksiyete de yalnız değilsin, yıllar önce sık sık panik atak geçirirdim şükür kendi kendime oluşturduğum savunma meknizmasıyla yendim . şimdi bunalıma düştüğüm zamanlar oluyor tabi ki ama
    insanız diyorum kendime. düz bir çizgide geçmiyor hayat. bugün böyle zor bir gün ama
    her gecenin sonu aydınlıktır diyorum. bu karamsar günlerimi atlatmaya
    çalışıyorum.. sende sıkma canını, bir öyle bir böyle geçecek günlerimiz. hele sen gurbettesin
    şu an . bol dua et, inancını bilmiyorum gerçi ama gurbette ki insanların duası kabul olur denir.
    sıkıntıların hafifleyecektir.
    kahvelerimiz olmasa ne olurdu bilmiyorum, kokusuyla tadıyla sakinleşiyoruz. senin bir de kahve yanı sohbetlerin harika..

    YanıtlaSil
  4. Anksiyete şu an herkeste az da olsa mevcut size de geçmiş olsun.

    YanıtlaSil
  5. Kahve kokusu geldi burnuma ve o koku eşliğinde yazıyı okumak keyifliydi :)
    Sevgiler

    YanıtlaSil
  6. Merhaba bende bu ay wroclawa yerlesicem sizi bulduguma cok sevindim yasemin hanim ben seza 🙂 blogunuzun cok faydali olacagina inaniyorum. geldigim zaman sohpet etmek isterim sizinle.zira acemisi oldugum cok konu var.cok tedirginim haliyle lehceyle bogusuyorum.instegram eklicem sizi 🙂

    YanıtlaSil
  7. Blog okumaya ara vermiştim ancak içimde bir yerlerde blog okuma arzusu hep saklıydı. Yine başlangıç noktam birtutamkarinca oldu. Başlangıç noktamı boş yere burası olarak belirlemediğimi biliyordum. İnsan yazdıklarını okuyunca o samimiyeti hissediyor abla. Ayrıca o mor çiçeğe de bayıldım. Bir çiçek bu kadar mı ihtişamlı olur?!

    YanıtlaSil
  8. Merhaba Yasemin,

    Açıkçası sonbaharı ve kışı özlediğimi söylemeliyim. Paylaştığın fotoları görünce bunu daha iyi anladım. Son iki yıldır Hatay'da olmakla birlikte kışın yağan kara gerçekten hasret kaldık. Üstelik bu sene öyle bir şey oldu ki, sonbaharı göremeden resmen doğrudan kışa geçiş yaptık. Ağaçlar yeşil olmasına rağmen havalar iyice soğumaya başladı. Şöyle sararmış yapraklar arasında ciğerlerimize temiz bir hava çekerek yürüyüş yapmak, insanı gerçekten dinlendiriyordur sanırım.

    Sincaplara ve kırmızı mantara selamlar.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Kışı sevmiyorum halen. Fakat sonbaharı buraya geldiğimden beri sevmeye başladım. Zira buradaki parklar sonbaharla birlikte tam bir görsel şölen yaşatıyor insana. Bu sene burada da durum tam tersi. Mevsim geçişi hızlı olmadı. Halen havalar tam anlamıyla soğumadı. 5-6 derecelerde.
      Sincaplar sabah yürüyüşlerimin neşesi halini almış durumda. Bazen onları izlerken buluyorum kendimi. Yürümeyi kesip bakışıyoruz.
      Mantarlar ise hep gizli saklı yerlerde. Onları görebilmek için bir miktar çaba gerekli. Doğa güzel şey, içindeki incelikleri görebilene daha da güzel şeyler sunuyor. Bu şirin mantarlar gibi. Eminim ki sincaplarında selamını karşılıksız bırakmaz. Çünkü gerçekten çok insan canlısı şeyler...

      Sil

*Bloglar yorumla beslenir. Yorumlarınızı eksik etmeyin.
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın. Link bırakıp kaçmayın.
*Yazının konusu dışında sormak veya iletmek istediğiniz bir şey varsa İletişim formunu kullanın.
Sevgiler.

Fotoğrafım
Mam na imię Yasemin. Jestem z Turcji. Mieszkam w Stambule, a teraz w Krakowie. Mówię po turecku i angielsku znam też trochę po polsku. Z zawodu ksiegowa. Moje ulubione słowa oczywiście :) Interesuję się literaturą i sportem. Lubię kawę. Uwielbiam mój rower.