34 yaşım hoş geldin.

Ne çabuk geldin. Daha dün gibi 20'li yaşları kutladığım günler. Zaman hızla akıp geçerken, kendime verebileceğim tek öğüt, azıcık kendini düşün be Yasemin demekten öteye geçmiyor. Uzun uzadıya kaygılarımdan, sıkıntılarımdan bahsetmeyi sevmiyorum ben. Böyle olunca da derin bir sessizlik çöküyor yazılarımın üstüne. 34 yıl önce doğduğum an gibi, beynim boş ve gönlüm rahat olsun istiyorum. Büyüdükçe, görüp geçirdikçe, zaman ve mekan değiştikçe, insan kişiliği de buna ister istemez ayak uyduruyor.

Nasıl düşünürsen öyle yaşarsın felsefesini benimseyenlerdenim ben. Kimi enerji diyor buna, kimileri de inanç, kimileri ise kendini kandırmanın bir çeşidi diyip gülüp geçiyor.

Değişen ve peşinden depar atmak zorunda kaldığımız hayatta, kendine, hoop dur bakalım, soluklan demeyi bilmeli insan. Zihnini yönetmezsen, zamanla içinde boğulacağın bir çöplük elde edersin. Düşüncelerinizi güzel şeylere yönlendirip, enerjinizi sizi mutlu eden şeylere odaklayın.
O vakit hayat daha çekilesi bir hal alıyor.

Bugün 34. yaşıma merhaba dedim. Umarım bana huzuru ve sevgiyi beraberinde getirmişsindir. Bir yıl boyunca seninleyim. Hadi o zaman yaşam kaldığı yerden, bi tık daha olgunlaşan Yasemin ile devam etsin.

Paylaş: