26 Eylül 2016

Köpek Korkusunu Yenmek

Köpek korkumun neden kaynakladığını pek hatırlamıyorum. Köpeğe dair tek anım, ilkokul yolunda siyah bir köpek tarafından kovalandığım için koşmak zorunda olduğum yokuştu. Koşmaktan bıkıp,  geri dönen köpekten sonra nefes nefese kalıyordum. Sanırım bu anının vermiş olduğu olumsuzluk sinyali aradan yıllar geçmesine rağmen, bir köpeği gördüğüm zaman kendini yeniliyordu ve ben de istemsizce bir kaçma eylemine neden oluyordu.
Eskiden sokakta köpek görsem yolumu değiştirirdim. Sırf bu yüzden yolumu 1 saat uzattığım zamanları bilirim. Neden mi geçmiş zaman kullanıyorum? Çünkü ben artık köpekten korkmuyorum.
Bir anda yok olmadı tabii ki bu korku. Uzun bir süreçten geçtim aslında. İlk önce yolumu değiştirmemeye gayret gösterdim. Köpek yakınlaşınca, derin derin nefes alarak, bak bu kadar insan normal bir şekilde yürüyor, sen de bunu yapabilirsin diye konuştum kendi kendime. Uzun uğraşlarım sonucunda ( köpek deli gibi sağa sola koşmuyor ise) artık köpekle aynı sokaktan hatta aynı kaldırımdan bile yürümeyi başarabildim.
Sonraki aşama köpek ile temastı. Benim için tahmin edilemeyecek bir his olduğu için endişeliydim. Taa ki düne kadar. Çünkü kardeşimin kız arkadaşının bir köpeği var ve ben bizimkiler ile vakit geçirmek için ona alışmak zorundayım.
Geçen sene ilk karşılaşmamızda yanına yaklaşamamış, hatta oturduğum koltuktan kıpırdayamamıştım. Bu sene kendimi şartlayarak geldim. Her seferinde Mira'yı sevebileceğimi, evde kimseye zarar vermediği hatırlamam gerektiğini söyledim durdum kendime. 
Ve ilk temas... Oldukça enteresandı. Geldi o siyah burnu ile elimi kokladı. Sonra dilini elime değdirdi. Ondan sonrasını hatırlamıyorum ( hehe bayıldığımı düşünenler olabilir. Lakin öyle bir şey olmadı.) Kısa bir süre sonra, eklediğim fotoğraflardaki gibi bir hal aldı ilişkimiz. Artık Mira'yı saatlerce sevebiliyorum. O evde yürürken ben de yürüyebiliyorum. Açık konuşmak gerekirse koştuğunda ve havladığında halen tedirginim. Onun için biraz daha zamana ihtiyacım var gibi. Dün ipini getirip oyun oynamak istedi. Ben de ona güzelce durumu anlattım. Çünkü iple oynayınca deli gibi hoplayıp zıplıyor. Birazcık daha zamana ihtiyacım var onunla yerlerde yuvarlanabilmek için.
Şimdi başka bir konu kafamı kurcalıyor. Acaba başka köpeklere de bu rahatlıkla dokunabilecek miyim?
Buraya kadar işin fiziksel boyutunu kaleme aldım. Bunların dışında bu yakınlaşma durumu beni ruhsal olarak etkiledi. Gerçekten bir köpek sahibi olmak istediğime karar verdim. Onunla evde vakit geçirmek eziyetli olabilir. Kılı,tüyü vs. ama bir o kadar da eğlenceli. Şimdiki evimizden dolayı bu projeyi hayata geçiremiyorum. Kira sözleşmesinde her türlü evcil hayvan beslemek yasak. Bir gün tüm şartlar elverdiğinde kesin bir köpeğim olacak. Köpeğimle anılarımı yazarken, zaten Yasemin bunu yazmıştı dersiniz.




Bu fotoğraf ilk buluşma. Yüzümde korkumu yenmenin paha biçilemez mutluluğunu görebilirsiniz.





Paylaş:

13 yorum :

  1. Çok sevindim Yasemin korkunu yenmene.Yenmekle kalmamışsın,sahiplenmeye bile karar vermişsin.İnşallah kısa sürede bir tane evlat esinirsin.Yıllarca neden almamışım diye hayıflanacaksın sonradan.Tebeikler,tebeikler.Artık köpek digürlü çantalar,hatta belki de köpek taşıma çantaları görürüz senden.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Teşekkür ederim. Gerçek anlamda kendimi daha iyi hissediyorum şimdi. Çünkü köpekleri sevmeme rağmen korkum yüzünden onlarla iletişim kuramıyordum. Artık kim tutar beni :):) Köpek temalı kumaşlar kullanmaya başladım son zamanlarda. Aaa köpek taşıma çantası da çok güzel bir fikirmiş.

      Sil
  2. Ne mutlu size, darısı başıma :)

    YanıtlaSil
  3. Korkuları yenmek için, korkuların üzerine gitmek gibisi yoktur, tebrik ederim :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Evet bununla ilgili bir çok şey okudum. Devamlı üstüne gidin diyorlar. Köpek için yaptım. Lakin kedi için aynı cesareti bulamıyorum kendimde. Sanırım o korkum baki kalacak :):)

      Sil
  4. Ne güzel sevindim sizin adınıza :)

    YanıtlaSil
  5. Umarım bir gün ben de dokunabilme aşamasına gelirim...

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Umarım. Sadece ruhsal olarak insanın kendini hazırlaması lazım diye düşünüyorum artık.

      Sil
  6. Bu korkuyu sizin iç telkin yoluyla aşmış olmanız güzel. Kedi ve köpekten deli gibi korkan arkadaşım bir doktordan aldığı tek seanslık tedavi ile bunu halletti. (Görünce kaça arkadaşım seans sonunda kedi kucağından doktordan ayrılmış)
    Korku duyanlar için çözüm var.

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Yardım alamdan kendi kendime aşmak, kendime olan güvenimi de yükseltti. Kedi için aynı cesarette ve olgunlukta değilim açıkcası :) Belki onun için gerçek anlamda bir doktor yardımı gerekli. Çok hareketli oldukları için kediler beni her daim tedirgin ediyorlar.

      Sil
  7. İnşallah bende bir gün bu hayvanlara olan fobimi yenerim :)

    YanıtlaSil

*Bloglar yorumla beslenir. Yorumlarınızı eksik etmeyin.
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın. Link bırakıp kaçmayın.
*Yazının konusu dışında sormak veya iletmek istediğiniz bir şey varsa İletişim formunu kullanın.
Sevgiler.

Fotoğrafım
Mam na imię Yasemin. Jestem z Turcji. Mieszkam w Stambule, a teraz w Krakowie. Mówię po turecku i angielsku znam też trochę po polsku. Z zawodu ksiegowa. Moje ulubione słowa oczywiście :) Interesuję się literaturą i sportem. Lubię kawę. Uwielbiam mój rower.