10 Kasım 2019

Ah be Çocuk


Ansızın çalan telefonları sevmem hiç. Belki de bu yüzden telefonunum sesi hep kısıktır. Ben canım istediğinde bakarım telefonun ekranına. Bazen gelen mesajlara geç döndüğüm için kızarlar bana veya gönül koyarlar. Yazılarları saatler sonra okurum çoğu zaman.

Bugün güne güzel başlamıştım. Sabah sporumu yaptım. Spor sonrası enfes bir kahvaltı hazırladım. Hava yağmurlu, her yer kapalı olduğundan; kitabımı alıp bir kafeye gittim. Gittiğim kafede de telefon çekmiyordu. Bir şeye bakmak için telefonu kafenin internetine bağladım. İşte o anda ekrana bir mesaj düştü. Abla nasılsın? Nerdesin? diye. Biraz tedirgin etmişti bu mesaj beni. Kız kardeşimle her gün yazışıyoruz ama bu sefer yazan erkek kardeşimdi. Onunla öyle sık sık yazışmayız biz. Zaten yazım tarzından da bir şeyler olduğunu anlamıştım. İyiyim kafede oturuyorum dedim. Sana kötü bir haberim var ve benden duy istedim dedi. Ne oldu acaba diye düşünürken, çocukluk arkadaşım hayatını kaybetti, intihar etti diye yazdı. Okuduğumda ilk önce inanamadım. Nasıl yani dedim. Dün oldu, Boğaz köprüsünden atlamış dedi. Bir anda çocukluğuma döndüm. Aramızda altı yaş var. Ben onun da Yasemin ablasıydım. Tüm yaramazlıklarına tanıklık etmiştim. Bir anda sesi çınladı kulaklarımda. Büyümüş, koca adam olmuştu en son görüştüğümüzde. Şimdi ise bir hastane morgunda otopsi için bekliyordu cansız bedeni. İçim cız etti. Gözlerimden akan yaşları durduramadım uzunca bir süre. Boğazım düğümlendi. Gencecik bir hayat sönüp gitmişti. Sebebi ne olursa olsun böyle bitmemeliydi.

Akıl ve yaşam bir pamuk ipliğine bağlı. O ipliği koparıp hayata gözlerinizi yumduğunuzda geride sizi tanıyanların canı çok ama çok acıyor. Sadece ah be diyorsunuz. Ah be çocuk!

✄----------------------------------------------------------------------
Paylaş:

12 yorum :

  1. Ah be çocuk, keşke böyle bitmeseydi. Dediğin gibi sebep ne olursa olsun böyle olmamalıydı. Geride kalanlar, ailesi, arkadaşları ne kadar üzülmüştür. ama şöyle düşün; insan kendini bile sevmekten vazgeçince artık çevresindekileri düşünür mü?

    YanıtlaSil
  2. Ah be çocuk !!!
    Başınız sağolsun...

    YanıtlaSil
  3. ah ah evet yaaa başınız saolsun, yazık yaa bir bunalım geçirdi herhalde.

    YanıtlaSil
  4. Allah rahmet eylesin.. insan beyni bir muamma, kimbilir hangi hallolabilecek düşüncelerin içinde sıkıştı kaldı. :(

    YanıtlaSil
  5. Başınız sağolsun, sözün bittiği yer...

    YanıtlaSil
  6. Başınız sağolsun
    Çok üzücü
    Allah kimseyi canına kıyacak kadar çaresiz hissettirmesin.

    YanıtlaSil
  7. Başınız sağolsun Yasemin'cim.

    YanıtlaSil
  8. Mekanı Cennet olsun. Allah rahmetini esirgemesin.

    YanıtlaSil
  9. Başınız sağolsun.
    Çok üzüldüm çok. Kimbilir ne dertleri vardı. Çok yakınımı bu dertten kaybettim. İyi bilirim acısını. Sabırlar dilerim size..
    Allah rahmet eylesin.

    YanıtlaSil

*Bloglar yorumla beslenir. Yorumlarınızı eksik etmeyin.
*Lütfen yalnızca yazı ile ilgili yorumlar yazın. Link bırakıp kaçmayın.
*Yazının konusu dışında sormak veya iletmek istediğiniz bir şey varsa İletişim formunu kullanın.
Sevgiler.

Fotoğrafım
Mam na imię Yasemin. Jestem z Turcji. Mieszkam w Stambule, a teraz w Krakowie. Mówię po turecku i angielsku znam też trochę po polsku. Z zawodu ksiegowa. Moje ulubione słowa oczywiście :) Interesuję się literaturą i sportem. Lubię kawę. Uwielbiam mój rower.